niedziela, 15 lipca 2012
sobota, 14 lipca 2012
Bitwa pod Grunwaldem: 602 lata później
Stary przyjaciel Tadziu Z. - doskonały winiarz - pozwolił mi wczoraj uczestniczyć w nastawieniu wina owocowego rocznik 2012.
Najpierw zebraliśmy wiśnie - 5 kg na 10 litrowy gąsior - i trochę czarnych porzeczek. Owoce Tadziu dokładnie oczyścił, parokrotnie je przemywając i usuwając zepsute. Usunięcie pestek wiśni - aby wino nie trąciło goryczką, zasadniczo nie powinno ich być w zaczynie - nie było problemem dzięki drylownicy. Tadziu nie przeczył tezie, że jestem do niej znakomitym dodatkiem.
Owoce Tadziu wsypywał do gąsiora partiami, każdą zalewając gorącym syropem z cukru (4 kg). Po ostygnięciu pulpy - nie może ona wypełniać naczynia po brzegi, z uwagi na późniejszą burzliwą fermentację - wlewa się do niej drożdże, przygotowane parę dni wcześniej, i na gąsior zakłada się korek z rurką fermentacyjną.
To było parę godzin pracy w ogrodzie, w lipcowe popołudnie. Po kilku tygodniach, po zakończeniu fermentacji Tadziu zleje młode wino do innego gąsiora i pozwoli mu dojrzewać: może do kolejnej rocznicy Bitwy pod Grunwaldem.
sobota, 7 lipca 2012
Wielka Demonstracja Poznańska
Był to już 28 czerwca 1956 roku... Około godz. 6 rano... Zakłady Naprawcze Taboru Kolejowego rozpoczęły strajk... a pikiety ZNTK udały się już pod zakłady "Cegielskiego"...
W tych warunkach obecny w moim gabinecie tow. Wendrowski zaczął nalegać, aby ubiegać się o decyzję o użyciu broni...
Zatelefonowałem do Warszawy. Tow. Paszkowski i tow. Drzewiecki dość łatwo wyrazili zgodę na oddanie salwy ostrzegawczej, na strzelanie do strzelających. Zawiadomiłem tow. Stasiaka, który również wyraził zgodę... Tow. Gierek stwierdził, że słyszał strzały i zgodził się na użycie broni. Skontaktowałem się z tow. Sienkiewiczem... i jego zgodę również uzyskałem. Zatelefonowałem do prokuratora generalnego PRL, tow. Mariana Rybickiego, i uzyskałem jego decyzję na oddanie salwy ostrzegawczej i strzelanie do strzelających. Tak brzmiącą decyzję przekazałem do wykonania tow. Dmowskiemu (zastępcy kierownika WU ds. BP w Poznaniu) w obecności tow. Wendrowskiego i tow. Żmijewskiego...
Przy wejściu do Urzędu obecny był wraz z grupą funkcjonariuszy tow. Dmowski. I on oceniając sytuację jako krytyczną, wydał rozkaz oddania salwy ostrzegawczej. Przed Urzędem nie było wtedy tłumu, nie było go ani wcześniej, ani później.
...o godz. 6.30 uruchomiono główną syrenę w Zakładach im. Józefa Stalina Poznań (...ówczesna nazwa Zakładów Przemysłu Metalowego Hipolita Cegielskiego). ...był to sygnał do rozpoczęcia manifestacji. W milczeniu wyszli z zakładów i skierowali pochód w stronę centrum Poznania, zmierzając w stronę siedzib władzy - Miejskiej Rady Narodowej (MRN) i Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (KW PZPR)...
Wznoszono hasła: „My chcemy chleba”, „Jesteśmy głodni”, „Precz z wyzyskiem świata pracy!”, „Chcemy wolnej Polski”, „Wolności”, „Precz z bolszewizmem”, „Żądamy wolnych wyborów pod kontrolą ONZ!”, „Precz z Ruskami”, „Precz z Rosjanami!”, „Precz z komunistami”, „Precz z czerwoną burżuazją!”, „My chcemy Boga”, „Żądamy religii w szkołach!”. Śpiewano także Hymn, Rotę oraz pieśni religijne...
Władze postanowiły stłumić bunt robotników przy użyciu wojska – do miasta ściągnięto dwie dywizje pancerne i dwie dywizje piechoty – ponad 10 tysięcy żołnierzy...
...zginęły 74 osoby. Najmłodszą ofiarą, która urosła do symbolu był 13-letni Romek Strzałkowski. Na skutek walk rannych zostało około 650 osób...
...która nazwa jest najbardziej trafna – bunt, powstanie, czy rewolta ?
...pamiętać o tych, ...którzy mieli niebywałą odwagę wyjść na ulicę i upomnieć się o swoje prawa.
Wbrew sądom uczonych (prof. Lech Trzeciakowski nie kojarzy młodzieży z 1956 roku z ich dziadami poległymi pod Zamkiem 26 kwietnia 1920 roku?) to była tylko demonstracja: manifestacja społeczeństwa miasta Poznania. Świetnie, po poznańsku, zrobiona. Przygotowali ją mądrzy i doświadczeni ludzie, fachowcy - Poznańczycy, wnuki Powstańców Wielkopolskich, mający za sobą szkoły sanacji, hitleryzmu i komunizmu. Zorganizowana w doskonałych okolicznościach: podczas Międzynarodowych Targów Poznańskich (MTP) i na ich terenie. Rozstrzelana demonstracja. Ale zwycięska: Wielka Demonstracja Poznańska.
Chwała Jej Organizatorom!
W tych warunkach obecny w moim gabinecie tow. Wendrowski zaczął nalegać, aby ubiegać się o decyzję o użyciu broni...
Zatelefonowałem do Warszawy. Tow. Paszkowski i tow. Drzewiecki dość łatwo wyrazili zgodę na oddanie salwy ostrzegawczej, na strzelanie do strzelających. Zawiadomiłem tow. Stasiaka, który również wyraził zgodę... Tow. Gierek stwierdził, że słyszał strzały i zgodził się na użycie broni. Skontaktowałem się z tow. Sienkiewiczem... i jego zgodę również uzyskałem. Zatelefonowałem do prokuratora generalnego PRL, tow. Mariana Rybickiego, i uzyskałem jego decyzję na oddanie salwy ostrzegawczej i strzelanie do strzelających. Tak brzmiącą decyzję przekazałem do wykonania tow. Dmowskiemu (zastępcy kierownika WU ds. BP w Poznaniu) w obecności tow. Wendrowskiego i tow. Żmijewskiego...
Przy wejściu do Urzędu obecny był wraz z grupą funkcjonariuszy tow. Dmowski. I on oceniając sytuację jako krytyczną, wydał rozkaz oddania salwy ostrzegawczej. Przed Urzędem nie było wtedy tłumu, nie było go ani wcześniej, ani później.
ppłk. Feliks Dwojak
Wznoszono hasła: „My chcemy chleba”, „Jesteśmy głodni”, „Precz z wyzyskiem świata pracy!”, „Chcemy wolnej Polski”, „Wolności”, „Precz z bolszewizmem”, „Żądamy wolnych wyborów pod kontrolą ONZ!”, „Precz z Ruskami”, „Precz z Rosjanami!”, „Precz z komunistami”, „Precz z czerwoną burżuazją!”, „My chcemy Boga”, „Żądamy religii w szkołach!”. Śpiewano także Hymn, Rotę oraz pieśni religijne...
Władze postanowiły stłumić bunt robotników przy użyciu wojska – do miasta ściągnięto dwie dywizje pancerne i dwie dywizje piechoty – ponad 10 tysięcy żołnierzy...
...zginęły 74 osoby. Najmłodszą ofiarą, która urosła do symbolu był 13-letni Romek Strzałkowski. Na skutek walk rannych zostało około 650 osób...
...która nazwa jest najbardziej trafna – bunt, powstanie, czy rewolta ?
...demonstracja robotników przemieniła się w żywiołowe walki, które przez wiele godzin trwały na ulicach Poznania. Przeciwko około 400 walczącym zbrojnie demonstrantom skierowano dwie dywizje pancerne i dwie dywizje piechoty; tych żołnierzy razem z milicjantami i funkcjonariuszami UB było ponad 12 tysięcy! Zawsze można zapytać: co to za powstanie, które nie miało przywódców, precyzyjnie opracowanego planu walki? Trzeba jednak wiedzieć, że są dwa rodzaje powstania – te przygotowywane od dawna z dużą precyzją, jak powstanie warszawskie, ale i te spontaniczne, kiedy ludzie wychodzą na ulice upomnieć się pokojowo o swe prawa, a rządzący kierują przeciwko manifestantom wojsko i lufy karabinów. Na to ważne rozróżnienie kładzie szczególny nacisk wybitny historyk poznański, profesor Lech Trzeciakowski, przyrównując Poznański Czerwiec do trzech bardzo ważnych wydarzeń. Pierwsze miało miejsce w Lyonie w połowie XIX wieku, to słynne powstanie tkaczy lyońskich. Następnie w 1905 roku było powstanie w robotniczej Łodzi, które pociągnęło za sobą bardzo wiele ofiar. Wreszcie w roku 1953 r. doszło do powstania w Berlinie, nazywanego tam właśnie „Arbeiteraufstand” – powstaniem robotniczym.
W lipcu 1956 r. nastąpiły podwyżki płac, zaczęto zwracać niesłusznie naliczony podatek, poprawiono warunki pracy...
Chwała Jej Organizatorom!
Subskrybuj:
Posty (Atom)