Nagrobna tablica pamiątkowa
Głowica tablicy nagrobnej
Aleja wejściowa (świerkowa)
Rondo cmentarne
Aleja kapliczna (platanowa)
Kaplica cmentarna
Fragment kaplicy
"Rankiem 26 kwietnia 1920 r. pierwsza zmiana pracowników warsztatów kolejowych przerwała pracę i udała się pod siedzibę Ministerstwa byłej Dzielnicy Pruskiej w Zamku Cesarskim, by domagać się sfinalizowania rozmów. Delegację demonstrantów przyjął minister Władysław Seyda i obiecał rozpoczęcie rokowań, demonstranci powrócili do pracy.
Ponieważ po upływie wyznaczonego czasu minister Seyda nie przyjął delegacji na rozmowy, kolejarze wzmocnieni o drugą zmianę i pracowników dworca kolejowego ruszyli po raz drugi tego dnia pod Zamek. Demonstracja liczyła ok. 3 tys. osób. Siedziba MbDP otoczona została 100-osobowym kordonem policji.
Po dotarciu demonstracji przed Zamek Karol Rzepecki, naczelnik Wydziału Spraw Wewnętrznych wydał rozkaz otwarcia ognia do protestujących. Na miejscu zginęło 7 robotników, 32 zostało rannych, dwóch kolejnych zmarło w wyniku odniesionych ran w szpitalu. Po oddaniu salwy policjanci ruszyli w kierunku demonstracji bijąc ludzi kolbami karabinów, jednak pod naporem tłumu musieli wycofać się za ogrodzenie Zamku.
Krwawa rozprawa z robotnikami miała być pokazem siły i przestrogą dla innych strajkujących.
Władze obawiając się reakcji robotników Poznania wprowadziły w mieście stan wyjątkowy, a policję na ulicach zastąpiło wojsko.
1 maja 1920 r. wypłacono "trzynastą pensję".
W manifestacyjnym pogrzebie poległych robotników wzięło udział ponad 20 tys. osób." - tak przedstawia tę historię Wikipedia.
http://pl.wikipedia.org/wiki/Strajk_kolejarzy_w_Poznaniu_(1920)W manifestacyjnym pogrzebie poległych robotników wzięło udział ponad 20 tys. osób." - tak przedstawia tę historię Wikipedia.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz